Przygotowania do Świąt Bożego Narodzenia dla wielu trwają już od początku grudnia– stworzenie kalendarza adwentowego, pieczenie pierniczków na choinkę, pierwsze refleksje nad wyborem prezentów…

Tradycje Świąt Bożego Narodzenia

Często wynosimy z domów rodzinnych przekonanie, że przygotowania do Świąt muszą być drobiazgowe i angażujące – to wyjątkowy czas, zatem i przygotowania powinny być wyjątkowe. Jednak natłok przygotowań może sprawiać, że gubimy to, co jest najpiękniejsze w Świętach: radość, ciepło i magiczną atmosferę. Najlepsze, co możemy zrobić dla siebie i innych, to spędzić ten czas w rodzinnej atmosferze, umocnić łączące nas więzi – aby wszystkie dzieci w rodzinnym gronie czuły się bezpiecznie i swobodnie. W dobrym przeżyciu Bożego Narodzenia pomaga świadome pielęgnowanie tradycyjnych zwyczajów i rytuałów świątecznych.

igilia - słowo to pochodzi od łacińskiego słowa vigiliare i oznacza nocne czuwanie. Dawniej uważano, że dzień ten decyduje o całym nadchodzącym roku. Należało go przeżyć w zgodzie, okazując sobie jak największa życzliwość. W domach, od samego rana trwały przygotowania do świąt - porządki i gotowanie wigilijnych potraw. Przed zapadnięciem zmroku wszystkie czynności musiały być zakończone.

igilijna wieczerza - w Polsce, jak w żadnym innym kraju, wieczerza wigilijna ma szczególny charakter. Jej znakiem jest ukazanie się na niebie pierwszej gwiazdki. Niegdyś wieczerza składała się wyłącznie ze zbóż, warzyw, grzybów i owoców, a jedną z najstarszych potraw wigilijnych jest kutia, czyli mak i gotowana pszenica utarta z miodem. Uważano, że liczba potraw znajdujących się na stole powinna być nieparzysta;  ustawiano je na sianie i białym obrusie. Zawsze znajdowało się jedno wolne nakrycie dla duchów przodków lub wędrowca. Każdy do końca wieczerzy powinien pozostać na swoim miejscu.

brus - koniecznie biały, symbolizował czystość intencji i dobra wolę zasiadających przy stole.

iano - symbolizuje żłobek, w którym leżało Dzieciątko. Dawniej, po skończonej wieczerzy, każdy z biesiadników wyciągał jedno źdźbło jako wróżbę na nadchodzący rok.

łoma - była bardzo ważnym elementem świątecznej dekoracji. Cztery snopy zboża ustawiano w czterech katach izby, a słoma obwiązywano drzewa w sadzie, aby dały dużo owoców, przykrywana też nią stół i robiono różne świąteczne ozdoby.

hoinka - to najczęściej spotykana, choć najmłodsza ozdoba domów. Przywędrowała do Polski z Niemiec. Początkowo ozdabiano ją jabłkami, orzechami, piernikami czy różnymi elementami wykonanymi z piórek, słomy i kolorowego papieru. Teraz wieszamy na nią piękne szklane bombki i kolorowe, światełka.